| |
ที่ |
ปุราณะ |
จำนวนโศลก |
เนื้อหาคร่าว ๆ |
| |
1 |
อคฺนิ ปุราณะ
(Agni) |
15,400 |
ประกอบด้วยข้อมูลเชิงสารานุกรม ได้แก่ ภูมิศาสตร์ของเมืองมิถิลา (พิหาร และรัฐต่าง ๆ โดยรอบ) ประวัติวัฒนธรรม, รัฐศาสตร์, ระบบการศึกษา, ประติมานวิทยา, ทฤษฎีการจัดเก็บภาษี, กลาโหม, ตำราพิชัยสงคราม, การทูต, กฎหมายท้องถิ่น, การสร้างสาธารณูปโภค, การบริหารจัดการทรัพยากรน้ำ, พฤกษศาสตร์, การแพทย์, วัสดุศาสตร์เชิงสถาปัตยกรรม, อัญมณีศาสตร์, ไวยากรณ์, ฉันทลักษณ์, กวีนิพนธ์, อาหาร, พิธีกรรม และอื่น ๆ อีกมากมาย |
| |
2 |
ภาควตะ ปุราณะ
(Bhāgavata) |
18,000 |
ถือว่าเป็นปุราณะที่สำคัญและได้รับการศึกษาค้นคว้าวิจัยมาก เป็นปุราณะที่เล่าถึงการอวตารของพระวิษณุ และไวษณพนิกาย นอกจากนี้ยังประกอบด้วยรายละเอียดเกี่ยวกับวงศาสาแหรกของราชวงศ์ต่าง ๆ ที่ยังเป็นข้อถกเถียง เพราะมีความไม่สอดคล้องกับหลักฐานเชิงประวัติศาสตร์และโบราณคดีที่พบ ปรากฏว่ามีหลากหลายฉบับและหลากหลายภาษา และถือว่าเป็นปุราณะที่ส่งอิทธิพลต่อกระบวนการผู้ยึดมั่นในภักติ (Bhakti Movement) |
| |
3 |
พฺรหฺม ปุราณะ
(Brahma) |
10,000 |
สามารถเรียกอีกชื่อหนึ่งได้ว่า อธิ ปุราณะ เนื่องจากมีปุราณะจำนวนหลายฉบับระบุว่าเป็นปุราณะฉบับแรก ประกอบด้วย 245 บท อีกทั้งยังสามารถเจอโศลกที่อยู่ในพฺรหฺม ปุราณะ ในปุราณะฉบับอื่น ๆ เช่น วิษฺณุ ปุราณะ, วายุ ปุราณะ, มารกณฺเฑยะ ปุราณะ และ มหาภารตะ เนื้อหาที่ปรากฏในพฺรหฺม ปุราณะ ได้แก่ เทพปกรณัม, พิชัยสงคราม, งานศิลปะที่พบในวิหารต่าง ๆ, วัฒนธรรมทั่วไป, สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ในแคว้นโอดิสสา, การถอผ้าโดยนำแนวความคิดมาจากพระวิษณุและพระศิวะ แต่ไม่ค่อยปรากฏการเอ่ยถึงพระพรหมในปุราณะนี้ |
| |
4 |
พฺรหฺมาณฺฑ ปุราณะ
(Brahmanda) |
12,000 |
ถือว่าเป็นหนึ่งในคัมภีร์ปุราณะที่เก่าแก่ที่สุดฉบับหนึ่ง ประกอบด้วยรายละเอียดเกี่ยวกับวงศาสาแหรกของราชวงศ์ต่าง ๆ ที่ยังเป็นข้อถกเถียง รวมทั้ง ลลิตา สหัสรนัม, กฎหมายอาญา, ระบบการปกครอง, การบริหารจัดการ, การทูต, พาณิชยศาสตร์, จริยศาสตร์, ต้นฉบับลายมือของพฺรหฺมาณฺฑ ปุราณะ ที่ถือว่าเก่าแก่ฉบับหนึ่งถูกพบในวรรณกรรมศาสนาพราหมณ์-ฮินดูของบาลี ประเทศอินโดนีเซีย |
| |
5 |
พฺรหฺมไววรฺต ปุราณะ
(Brahmavaivarta) |
18,000 |
ในพฺรหฺมไววรฺต ปุราณะ จะเน้นไปที่เรื่องราวของพระกฤษณะและนางรธา อีกทั้งบรรยายสภาพภูมิศาสตร์และแม่น้ำต่าง ๆ เช่น แม่น้ำคงคา และคาเวรี เป็นต้น |
| |
6 |
ครุฑะ ปุราณะ
(Garuda) |
19,000 |
รวบรวมเนื้อหาเชิงสารานุกรมที่มีหัวข้อหลากหลาย แต่ข้อมูลหลักได้แก่ พระวิษณุและเทพเจ้าทั้งหลาย รวมทั้งความสัมพันธ์ระหว่างพระศิวะ พระวิษณุ และพระพรหม และบทสนทนาระหว่างครุฑกับพระวิษณุที่ปรากฏอยู่ในหลายบท นอกจากนั้นยังประกอบด้วยเนื้อหาด้านจักรวาลวิทยา และความสัมพันธ์ระหว่างจักรวาลและเทพเจ้า, จริยศาสตร์, ปรัชญาพราหมณ์-ฮินดูสำนักต่าง ๆ, ทฤษฎีโยคะ, ทฤษฎีความสัมพันธ์ระหว่างสวรรค์และนรก, กรรมและการกำเนิดใหม่, การถกเถียงทางปรัชญาในประเด็นความรู้ที่รู้แจ้งด้วยตนเอง อันเป็นวิถีแห่งการบรรลุโมกษะ, รวมถึงภูมิศาสตร์และแม่น้ำต่าง ๆ ในดินแดนภารตะ และประเทศต่าง ๆ, ประเภทของหินและอัญมณี, การตรวจสอบอัญมณี, โรคภัยต่าง ๆ และอาการ, สมุนไพรต่างๆ, ยากระตุ้นอารมณ์ทางเพศ, การป้องกันโรคต่าง ๆ, ปฏิทินตามคติพราหมณ์-ฮินดู และพื้นฐานด้านดาราศาสตร์, สถาปัตยกรรม, พิธีกรรม, คุณธรรมต่างๆ, เศรษฐศาสตร์, รัฐศาสตร์, วรรณคดี, ไวยากรณ์ เป็นต้น ในบทหลัง ๆของครุฑะ ปุราณะ จะเกี่ยวกับการปฏิบัติตามหลักโยคะ ทั้งสังขยะและอไทวตะ การพัฒนาตนเอง และประโยชน์ของการรู้แจ้งด้วยตนเอง. |
| |
7 |
กูรฺม ปุราณะ
(Kurma) |
17,000 |
เนื้อหาประกอบด้วยตำนานความสัมพันธ์กันระหว่างพระวิษณุและพระศิวะ ปกรณัมปรัมปรา การจาริกแสวงบุญ และเทววิทยา |
| |
8 |
ลิงฺค ปุราณะ
(Linga) |
11,000 |
เนื้อหาประกอบด้วยข้อถกเถียงต่าง ๆ เกี่ยวกับลึงก์ อันเป็นสัญลักษณ์ของพระศิวะ และการกำเนิดจักรวาล ตามมุมมองของไศวนิกาย อีกทั้งยังรวบรวมเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับลึงก์ อาทิ อัคนีลึงก์ |
| |
9 |
มารกณฺเฑยะ ปุราณะ (Mārkaṇḍeya) |
9,000 |
บรรยายลักษณะของเทือกเขาวินธัยและดินแดนทางภาคตะวันตกของอินเดีย สันนิษฐานว่าเขียนขึ้นในหุบเขานารมทาและแม่น้ำตาปที ในแคว้นมหาราษฏระและคุชราต เชื่อว่าประพันธ์โดยฤๅษีมารกณฺเฑยะ ศิษย์ของพระพรหม ประกอบด้วยเนื้อหาเกี่ยวกับธรรมะ, มหาภารตะ, และเทวีมหาตมยา (Devi Mahatmyam Shaktism) |
| |
10 |
มสฺย ปุราณะ
(Matsya) |
14,000 |
เนื้อหามีลักษณะเป็นสารานุกรมที่รวบรวมเรื่องราวต่าง ๆ โดยเฉพาะมัสยอวตาร อวตารแรกของพระวิษณุ, เรื่องราวเกี่ยวกับพระพรหมและพระสรัสวตี และวงศาสาแหรกของกษัตริย์ต่าง ๆ สันนิษฐานว่าถูกเขียนขึ้นทางภาคตะวันตกของอินเดีย เนื่องจากการบรรยายสภาพภูมิศาสตร์ของแม่น้ำนารัมทา (Narmada river). |
| |
11 |
นารท ปุราณะ
(Narada) |
25,000 |
นารท ปุราณะ หรือ นารทิยา ปุราณะ จะมีเนื้อหาข้อถกเถียงเกี่ยวกับพระเวททั้ง 4 (the four Vedas) และเวทางคะทั้ง 6 (the six Vedangas) รวมทั้งข้อถกเถียงเกี่ยวกับปรัชญาต่าง ๆ การหลุดพ้น ดาราศาสตร์ ตำนานต่าง ๆ และคุณลักษณะของเทพต่าง ๆ นอกจากนี้ยังให้ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ เช่น แม่น้ำสายสำคัญของอินเดีย สถานที่จาริกแสวงบุญ และข้อมูลนำเที่ยวในแต่ละสถานที่ |
| |
12 |
ปทฺม ปุราณะ
(Padma) |
55,000 |
ถือว่าเป็นปุราณะขนาดใหญ่ประกอบด้วยเนื้อหาที่หลากหลาย อาทิ จักรวาลวิทยา โลกและธรรมชาติของชีวิตในมุมมองของพระวิษณุ เทศกาลและตำนานต่าง ๆ สภาพภูมิศาสตร์และแม่น้ำต่าง ๆ และพื้นที่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอินเดีย จนถึงอาณาจักรตรีปุระ ที่ตั้งอยู่ในเขตเบงกอล, มหาฤษีต่าง ๆ, อวตารของพระวิษณุต่าง ๆ และบทบาทของพระศิวะ, เรื่องราวของพระรามและนางสีดาที่ไม่เหมือนในคัมภีร์อิติหาสะ ปทฺม ปุราณะ จะมีความแตกต่างกันแบ่งเป็นฉบับอินเดียใต้ และ อินเดียเหนือ รวมทั้งภาษาที่ใช้ ทำให้เนื้อหาใน 2 ฉบับนี้มีความแตกต่างและไม่ตรงกัน |
| |
13 |
ศิวะ ปุราณะ
(Shiva) |
24,000 |
ประกอบด้วยเรื่องราวของพระศิวะ และพระนางปารวตีเป็นหลัก. |
| |
14 |
สกันทะ ปุราณะ
(Skanda) |
81,000 |
เล่าเรื่องการกำเนิดพระสกันทะ หรือ การติเกยะ บุตรแห่งพระศิวะ ถือว่าเป็นปุราณะที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ซึ่งรวมรวมข้อมูลเกี่ยวกับข้อแนะนำการจาริกแสวงบุญในสถานที่ต่าง ๆ ข้อมูลเชิงตำนาน ภูมิศาสตร์ของแต่ละสถานที่จาริกแสวงบุญต่าง ๆ นิยายเปรียบเทียบ บทสวดต่าง ๆ เป็นต้น |
| |
15 |
วามนะ ปุราณะ
(Vamana) |
10,000 |
ให้ข้อมูลเกี่ยวกับอินเดียทางภาคเหนือ โดยเฉพาะอาณาเขตเชิงเขาหิมาลัย |
| |
16 |
วราหะ ปุราณะ
(Varaha) |
24,000 |
เรื่องราวหลักในปุราณะนี้จะเกี่ยวกับการปฏิบัติบูชาพระวิษณุ รวมทั้งอวตารของพระวิษณุในรูปแบบของวราหะ และภาพประกอบเกี่ยวกับพระศิวะและพระแม่ทุรคา นอกจากนี้ยังมีข้อมูลการท่องเที่ยวจากเมืองมธุราไปยังเนปาลที่จำนวนบทขนาดใหญ่ |
| |
17 |
ภวิษยะ ปุราณะ
(Bhavishya) |
14,500 |
แปลว่า อนาคต ปุราณะ เป็นงานที่มีคำทำนายเกี่ยวกับอนาคต |
| |
18 |
วิษฺณุ ปุราณะ
(Vishnu) |
23,000 |
เป็นปุราณะที่ถือว่ามีผู้ศึกษามากที่สุดฉบับหนึ่ง เนื้อหา ฉบับที่ถือว่าเก่าแก่ที่สุดคือฉบับในพุทธศตวรรษที่ 9-10 หรือ คริสต์ศตวรรษที่ 15 ซึ่งมีความแตกต่างจากเนื้อหาในฉบับปัจจุบัน โดยเฉพาะบทที่กล่าวถึงข้อถกเถียงในพุทธศาสนาและศาสนาเชน และบางบทก็กล่าวถึงดินแดนแคชเมียร์และปัญจาบ วิษณุ ปุราณะถูกเก็บรักษาอย่างดีหลังจากพุทธศตวรรษที่ 11-12 หรือคริสต์ศตวรรษที่ 17 แต่ก็มีความไม่สอดคล้องกันส่วนของเนื้อหาเนื้อหาเรื่องเล่าส่วนใหญ่จะเน้นไปที่ไวษณพนิกาย และข้อมูลวงศาสาแหรกของกษัตริย์ที่ยังเป็นข้อถกเถียง |
